۳۱شهریور ۱۳۵۹ با حمله هوایى عراق به چند فرودگاه ایران و تعرض زمینى همزمان ارتش بعث به شهرهاى غرب و جنوب ایران ، جنگ ۸ ساله حکومت صدام حسین علیه ایران آغاز شد. این جنگ ۱۹ ماه پس از پیروزى انقلاب اسلامى و چند روز پس از آن اتفاق افتاد که صدام، پیمان الجزایر را در برابر دوربین‌هاى تلویزیون بغداد پاره کرد. صدام در نطقى با تأکید بر مالکیت مطلق کشورش بر اروند رود ( که وى آن را شطالعرب نامید ) و ادعاى تعلق جزایر ایران به « اعراب » جنگ را در زمین ، هوا و دریا علیه ایران آغاز کرد.
این جنگ در حالى شروع شد که مردم ایران دوران نقاهت پس از انقلاب را مى‌گذراندند و طبعاً به بازسازى کشور و آرامش و سازندگى مى‌اندیشیدند. نیروهاى مسلح نیز به دلیل آن که انتظار جنگ را نداشتند، از آمادگى چندانى براى رویارویى در یک نبرد بزرگ برخوردار نبودند. به همین دلایل ، نظامیان عراق در ماه‌هاى اول پس از شروع حمله ، موفق شدند چند شهر مرزى را در غرب و جنوب ایران را تصرف کنند.
این جنگ در نهایت پس از حدود ۸ سال در مرداد ۱۳۶۷ با قبول آتش‌بس از سوی دو طرف و پس از به جا گذاشتن یک میلیون نفر تلفات و ۱۱۹۰ میلیارد دلار خسارت به دو کشور خاتمه یافت. مبادلهٔ اسیران جنگی بین دو کشور از سال ۱۳۶۹ آغاز شد و ایران آخرین گروه از اسرای جنگی عراقی را در سال ۱۳۸۱ به عراق تحویل داد.
یاد و خاطره شهدای دفاع مقدس را گرامی می‌داریم.